De Kinderverkrachters van de VN

Door Mariella Konings

Sommige dingen worden voor lief genomen. Bijvoorbeeld, iedere keer dat er ergens een VN vredesmacht neerdaalt om ergens ter wereld vluchtelingen in een oorlogsgebied te beschermen of om een broos vredesverdrag te bewaken, kan men er verzekerd van zijn dat binnen de kortste keren het aantal gevallen van systematische verkrachting, gedwongen prostitutie en sexueel kindermisbruik de pan uit stijgen.

Als gevolg daarvan is er geen jaar sinds 2000 vergleden of er zijn wel een aantal ‘incidenten’ van sexueel misbruik gemeld door VN werknemers rond de wereld. In het bijzonder de vredessoldaten zijn keer op keer betrapt op de systematische sexuele uitbuiting van vluchtelingen die in de VN kampen aan hun zorg zijn toevertrouwd.

De aanklachten zijn keer op keer dezelfde: het verkrachten van vluchtelingen, het opzetten van prostitutienetwerken, het profiteren van de gedwongen prostitutie van vluchtelingen en pedofilie.

Het is niet duidelijk wat zorgwekkender is; het feit dat vluchtelingen, in het bijzonder kinderen, een makkelijk doelwit vormen voor georganiseerde sexuele roofdieren in dienstverband bij de VN, of de wijze waarop de hoogste leiding van de VN ervoor kiest om met deze zaken om te gaan zodra ze aan het oppervlak komen.

Iedere keer dat deze VN sex schandalen aan het licht komen reageert de internationale gemeenschap vol woede en afschuw. De VN heeft echter een bepaalde reputatie gekregen doordat ze deze schandalen consequent negeert, bagatelliseert, ridiculiseert en zelfs ontkent, net zo totdat het schandaal weer uit de internationale aandacht is verdwenen. Iedere keer dat de VN een onderzoek naar zichzelf instelt zijn de conclusies onbeslist omdat de aantijgingen niet hard gemaakt kunnen worden of omdat er niet genoeg bewijs is gevonden. Als gevolg daarvan sterft ieder VN sexschandaal een stille dood zodra zij aan de publieke aandacht is ontsnapt.

2001

In oktober 2000 zond Kathryn Bolkovac, een medewerkster van het militaire aannemersbedrijf DynCorp, een verontrustende e-mail naar Jaques Paul Klein, het hoofd van de VN missie in Bosnië. In de e-mail sloeg Bolkovac alarm over het wangedrag van de VN troepen in Bosnië. [The Telegraph] (1)
Bolkovac was naar Bosnië gezonden om daar onderzoek te verrichten naar mensensmokkel en gedwongen prostitutie die sinds het eind van de oorlog in Bosnië-Herzegovina explosief waren toegenomen. Tijdens haar verblijf in Bosnië had zij waargenomen hoe VN vredessoldaten bars en bordelen bezochten waar minderjarige meisjes naakt dansten en door hun ‘eigenaars’ voor prostitutie werden aangeboden. Deze meisjes kwamen doorgaans uit omringende landen en waren doorgaans door de georganiseerde misdaad meegelokt om vervolgens in een goedkoop bordeel geplaatst te worden. Tienduizenden jonge vrouwen en minderjarige meisjes werden op die manier naar Bosnië gesmokkeld en gedwongen zich te prostitueren, en Bolkovac had ontdekt dat hier ook VN medewerkers bij waren betrokken. In de e-mail naar het hoofd van de VN missie in Bosnië beschuldigde Bolkovac medewerkers van de VN en de NAVO er dan ook van betrokken te zijn bij de mensensmokkel en de prostitutie ringen. [The Telegraph] (1)

Maar vervolgens bleef het opvallend stil. Klein reageerde niet en er gebeurde niks, behalve dat de klokkeluider Bolkovac werd ontslagen door haar werkgever nadat zij ook DynCorp medewerkers had aangewezen die betrokken waren bij gedwongen prostitutie en pedofilie. Het schandaal bleef uit.

2002

In 2002 kwamen er aantijgingen bovendrijven over VN vredessoldaten die samen met een engelse liefdadigheidsorganisatie betrokken waren bij grootschalig sexueel misbruik en sexuele uitbuiting van kinderen in west Afrika. Meer dan vierhonderd aanklachten waren verzameld van slachtoffers en getuigen in VN vluchtelingenkampen in Liberia, Sierra Leone en Guinea (2). De aantijgingen draaiden om “grootschalige sexuele exploitatie van vluchtelingenkinderen” door VN vredessoldaten en medewerkers van ‘Save The Children – UK.’ [The Washington Times] (3)
De UNHCR startte een onderzoek, maar werd al gauw overspoeld door aantijgingen tegen vredessoldaten die hand in hand met medewerkers van ‘Save The Children’ en enkele andere NGO’s kinderen hadden misbruikt. Terwijl het onderzoek amper vorderde kreeg de VN vanwege haar geheimzinnigheid felle kritiek en verwijten over zich heen van westerse diplomaten en andere hulporganisaties in het gebied. (2)
De onwil van de VN om haar bevindingen te delen ontlokte openlijke woede in de internationale gemeenschap, en in het bijzonder bij het ‘World Food Program’ en de UNAMSIL, die er door de UNHCR onterecht van beschuldigd werden zelf op grote schaal betrokken te zijn toen het schandaal net aan het daglicht was gekomen. [The Washington Times] (3)

Newsmax schrijft: “De aanvankelijke weigering van de UNHCR en Save the Children-UK om andere NGO’s in vertrouwen te voorzien van de namen van de veronderstelde 67 individuen creëerde spanningen in de normaliter zo hechte ‘humanitaire gemeenschap’ (…) Na een aantal verhitte ontmoetingen achter gesloten deuren werden de NGO’s echter voorzien van de vertrouwelijke informatie die zij zochten.” (2)

Een ding dat duidelijk werd in het zich voortslepende onderzoek van de onwillige VN was dat de 400 aantijgingen van kindermisbruik door VN vredessoldaten en medewerkers van Save the Children slechts het topje van de ijsberg vormden. Het 20-man sterke onderzoeksteam ondervond echter grote moeite in het vergaren van getuigenverklaringen in de VN kampen in Liberia, Sierra Leone en Guinea, voornamelijk omdat de slachtoffers gedwongen waren hun aanlachten van sexueel misbruik bij de daders of hun collega’s in te dienen. Een rapport meldt dat de meeste “gevallen van sexueel geweld onvermeld blijven,” en merkt op: “Als een vluchteling een melding wil maken, moeten zij dat doen via dezelfde personen die zelf daders zijn van sexuele uitbuiting. De meeste stafleden lijken samen te zweren om de daden van andere stafleden te verbergen.” (2)

Tijdens het onderzoek naar de aantijgingen van “grootschalige sexuele exploitatie van vluchtelingenkinderen” in Liberia, Sierra Leone and Guinea ontdekt de VN 10 nieuwe zaken tegen haar medewerkers ter plekke. Maar uiteindelijk gebeurde er niets, behalve dat de VN een aantal van haar eigen medewerkers vrijpleitte. Het hoofd van de UNHCR, Ruud Lubbers, kreeg zware kritiek vanwege het bagatelliseren van het probleem. [The Washington Times] (3)
Uiteindelijk verzandde het onderzoek en werden er geen maatregelen getroffen, noch daders verantwoordelijk gehouden. Enige tijd later zou Lubbers zelf terug moeten treden vanwege aantijgingen van sexueel misbruik door meerdere van zijn eigen medewerkers.

Ondertussen raakte de VN in 2002 wederom in opspraak vanwege een sexschandaal met kinderen, dit maal vanwege de publicatie van een kinderboek over sexuele voorlichting. Gefinancierd door UNICEF en uitgegeven door de Mexicaanse regering werd dit kinderboek gratis uitgedeeld op een Kinder Top van de Verenigde Naties in Mexico. [The Washington Times] (4)
En vervolgens brak er een rel uit. In het boek, uitgedeeld in een van de meest katholieke landen ter wereld, werden kinderen een aantal ongelukkige adviezen gegeven hoe ze ongewenste tienerzwangerschappen konden vermijden. Het boek moedigde de minderjarigen aan te ‘experimenteren’ om sexueel genot te bereiken en zo zwangerschappen te vermijden. De Washington Times schrijft dat het boek “…aan Latijns Amerikaanse moeders en tieners vertelt: ‘Situaties waarin je sexueel plezier kan bereiken: 1. Masturbatie. 2. Sexuele relaties met een partner – ofwel heterosexueel, homosexueel, of bisexueel. 3. Een sexuele reactie die gericht is op levenloze objecten, dieren, minderjarigen, personen die niet instemmen’.” (4)
Bovendien adviseerde het kinderboek de katholieke kinderen om ook abortus als een vorm van contraceptie te beschouwen.

Ondertussen werd in Kosovo een nieuw onderzoek gelanceerd naar sexueel misbruik van kinderen onder de hoede van de VN. Na berichten over de verschrikkelijke toestanden in psychiatrische inrichtingen in Kosovo die door de VN beheerd werden en waar ook kinderen aanwezig zouden zijn, stelde de mensenrechtenorganisatie ‘Mental Disability Rights International’ (MDRI) een onderzoek.
Tijdens de zomer van 2002 bezocht de organisatie een tehuis in Shtime, het bejaardenhuis van Pristina en het Pristina Universiteitshospitaal. [The Guardian] (5) In deze door de VN gerunde inrichtingen, waar het merendeel van de patiënten Servisch was en het merendeel van de staf Albanees, waren de omstandigheden armoedig en sterk vervuild terwijl de staf grotendeels ongetraind was. Als gevolg hiervan dwaalden de mannelijke patiënten door de inrichtingen op zoek naar een “vrijwillige of onvrijwillige vriendin,” volgens een Rode Kruis medewerker. Het resultaat was dat de vrouwelijke patiënten regelmatig in elkaar geslagen en verkracht werden, soms terwijl de staf toekeek. Tijdens het onderzoek werden een aantal kinderen aangetroffen in deze inrichtingen. De verkrachte slachtoffers waren echter voor de VN geen geloofwaardige getuigen omdat ze geestesziek waren. Als ze probeerden te vertellen over het sexueel misbruik binnen de inrichting dan werden ze door de staf bedreigd; een patiënte werd zelfs door een staflid bedreigd waar de onderzoekers van MDRI bijstonden.
Nadat de MDRI een vernietigend rapport over de situatie in de VN inrichtingen in Kosovo had gepubliceerd, maakte de VN missie in Kosovo, de UNMIK bezwaar tegen het feit dat MDRI hen verantwoordelijk hield voor de wantoestanden in de inrichtingen. Terwijl de UNMIK toegaf dat het rapport “generaal gezien niet inaccuraat” was beweerde het niet over genoeg financiën te beschikken om hun patiënten een veilige omgeving te bieden. Enige tijd later vaardigde UNMIK een sobere verklaring uit, waarin stond: “…kinderen zijn verwijderd uit de inrichting in Shtime en zijn niet langer kwetsbaar.” [The Guardian] (5)

In december 2002 brak een nieuwe rel uit, ditmaal in Eritrea, nadat een vredessoldaat van de plaatselijke VN missie, de UNMEE, door de autoriteiten in de gevangenis was gezet wegens het vervaardigen van pornografisch materiaal van jonge hoertjes. Nadat de UNMEE in Eritrea was gearriveerd in 2000 waren de bordelen en nachtclubs uit de grond geschoten terwijl het aantal prostituees was geëxplodeerd. ‘The Scotsman’ schrijft: “…een rapport op commissie van de VN zelf verklaart dat dit jaar dat prostitutie hemelwaarts is geschoten sinds de vrede werd uitgeroepen in Eritrea en de VN vredessoldaten daar aankwamen. De afgelopen twee jaar zijn Italiaanse, Deense en Slowaakse vredessoldaten in afzonderlijke incidenten uitgewezen na het hebben van sex met minderjarigen.” (6)
De regering van Eritrea reageerde woedend en sloot een aantal bordelen en clubs die veel bezocht werden door verveelde vredessoldaten en andere buitenlanders, en arresteerde een aantal prostituees.

2003

In januari 2003 publiceerde de gerenommeerde mensenrechtenorganisatie ‘Human Rights Watch’ een rapport over de gruwelen die tijdens de burger oorlog in Sierra Leone werden bedreven, niet alleen door ‘rebellen’ maar ook door ECOMOG troepen en de VN. Het rapport beschreef “sexuele wreedheden” tegen vrouwen en meisjes door ‘rebellen’, ECOMOG en VN soldaten. Human Rights Watch beschuldigde VN vredessoldaten ervan in Sierra Leone betrokken te zijn bij de systematische verkrachting, en het gebruik van vrouwen en meisjes als slaaf voor sex en huishoudelijke taken. [The Telegraph] (7)

In augustus 2003 kwam heel even een schandaal bovendrijven dat ook weer vliegensvlug verdween. Toen publiceerde het Portugese tijdschrift ‘Expresso’ een artikel waarin beweerd werd dat de VN betrokken was bij het verschepen van jonge meisjes uit Thailand naar Oost Timor. Daar zouden de meisjes vermoedelijk tot prostitutie gedwongen worden voor het gerief van de vredessoldaten. De VN bevestigde dat het een onderzoek was gestart naar de beschuldigingen uit een rapport dat het had ontvangen, waarin inderdaad stond dat VN vredessoldaten een schip gecharterd hadden om Thaise kinderprostituees naar oost Timor te varen. De woordvoerder van de interne overzichtsdienst van de VN, Hua Jiang, verklaarde echter: “Tot dusver zijn sommige van de aantijgingen ongegrond.” [Associated Press] (8)

2004

In het begin van 2004 onthulde de Britse krant ‘The Mirror’ in een verbijsterend exposé hoe kinderen uit een VN vluchtelingenkamp in Montenegro door gewetenloze handelaren werden verkocht. Zich voordoend als geïnteresseerde klanten bezochten undercover verslaggevers van The Mirror het VN vluchtelingenkamp nabij Podgoridza, waar zo’n 5000 vluchtelingen in erbarmelijke toestanden leven. De verslaggevers werden rondgeleid door Siniza Nadazdin, de directeur van een plaatselijke christelijke liefdadigheidsorganisatie genaamd ‘Philia.’ Op dat moment kreeg Philia geld van katholieke hulporganisaties en de christelijke liefdadigheidsorganisatie ‘Smile International’ die hun hoofdkwartier in Engeland hebben.
Terwijl hij openlijk sprak over zijn handel in kinderen troonde Nadazdin de verslaggevers door het kamp en moedigde hen aan kinderen te selecteren die ze wilden kopen. Nadazdin: “Neem foto’s. Elk van deze kinderen is te koop als je wilt. Er zal druk worden uitgeoefend op de ouders om te verkopen.” [The Mirror] (9)
De verslaggevers hadden ontdekt dat Nadazdin samenwerkte met twee plaatselijke zigeuner misdaadbazen, de broers Arton en Vlasnim Shkreli. Terwijl zij het vluchtelingenkamp doorpluisden op zoek naar kinderen die er goed uitzagen, gebruikte Nadazdin zijn positie als directeur van een liefdadigheidsorganisatie om klanten te verwerven. De ouders, doorgaans zeer arme mensen, werden bedreigd en onder druk gezet om hun kinderen te verkopen. Als ze weigerden zou het slecht met ze aflopen. Nadazdin: “Honderd kinderen werden dit kamp uitgesmokkeld (…) alle kinderen die je hier ziet zijn te koop (…) Ik ben bereid dit te doen vanwege mijn financiën.” [The Mirror] (9)
Terwijl Nadazdin de verslaggevers rondleidde, vertelde hij dat kinderen met blond haar en blauwe ogen 5000 euro opbrachten terwijl zigeunerkinderen met een donkere huid maar 500 euro opbrachten. Alleen in het beste geval werden de kinderen voor illegale adoptie aangeschaft. In meeste gevallen eindigden de kinderen in de sexhandel en werden ze gedwongen tot prostitutie en kinderporno. Nadat hij de verslaggevers meenam naar kinderen van wie ze foto’s toegestuurd hadden gekregen, zei Nadazdin: “Voor jullie is dit de beste familie om een kind van te kopen. Ze zijn wanhopig.” [The Mirror] (9) Terwijl hun moeder hartverscheurend huilde en jammerde dat ze nog liever zelf prostitueerde dan een kind te verkopen, maakte een van Nadazdin’s beschermers een gebaar naar haar alsof hij haar de nek wilde doorsnijden. Nadat de verslaggevers het VN vluchtelingenkamp hadden verlaten, belde Vlasnim Shkreli hen en bood hen kinderen voor sex aan: “We hebben kinderen voor meer delicate zaken dan adoptie. Hebben meisjes van 12, meisjes van 13, meisjes van 14 voor jullie. Er zijn er nu 20 beschikbaar. Het zijn mooie meisjes, allemaal. Sommigen hebben ervaring in films, sommigen zijn op internetsites geweest. Jullie zullen niet teleurgesteld worden.” [The Mirror] (9)
Voor ze vertrokken uit het kamp, onthulde Nadazdin zijn grote wens aan de undercover verslaggevers. Hij had zijn hoop gevestigd op ‘Smile International’ om een kinderdagverblijf te financieren in het VN vluchtelingenkamp. Nadazdin noemde het een “kindersupermarkt”. Dat zou zijn werk een stuk makkelijker maken. [The Mirror] (9)

Op 6 mei 2004 publiceerde Amnesty International het rapport “Dus Dat Betekent Dat Ik Rechten Heb?” over de gedwongen prostitutie in de Balkan (10). Het rapporteert dat “het aantal plaatsen in Kosovo waar gesmokkelde meisjes worden uitgebuit is gestegen van 18 in 1999 tot meer dan 200 in 2003, waarbij nachtclubs, bars, restaurants, hotels en cafés betrokken.”
De meisjes die tot prostitutie werden gedwongen noemden hun pooiers allemaal hun “eigenaren.” Een van hen zei: “Door ons te kopen had hij het recht om ons te slaan, verkrachten, verhongeren en ons te dwingen sex te hebben met klanten.” Sommige meisjes waren 11 jaar oud. Het rapport beschreef hoe vrouwen en minderjarige meisjes tot prostitutie werden gedwongen door VN vredessoldaten en NAVO personeel dat gestationeerd was in Kosovo. Een meisje, dat 12 jaar oud was toen Amnesty haar ondervroeg: “Ik werd door de baas gedwongen om internationale soldaten en politie agenten te dienen.” [The Independent] (10)

Hoewel ze tegen hun wil vastgehouden, uitgebuit en zwaar mishandeld werden, behandelden de autoriteiten de meisjes juist als de criminelen. Amnesty verklaarde in een persbericht: “Na ontsnapt te zijn aan een vorm van mensenrechtenschendingen worden gesmokkelde vrouwen en meisjes onderworpen aan een tweede vorm van schendingen door de smokkelaars. Als ze erin slagen te ontsnappen, worden ze vaak onderworpen aan een derde serie schendingen, deze keer door de autoriteiten (…) gesmokkelde vrouwen en meisjes worden vaak als criminelen behandeld – vervolgd voor het illegaal aanwezig zijn in Kosovo, of worden aangeklaagd wegens prostitutie na razzia’s van de UNMIK politie. Eenmaal gearresteerd worden de vrouwen en meisjes niet dezelfde basisrechten gegarandeerd die alle gevangenen krijgen. Vaak worden ze niet ingelicht over hun rechten, krijgen ze geen toegang tot een advocaat en meisjes worden vaak ondervraagd zonder dat een wettige voogd aanwezig is.” (11)

Amnesty claimt dat “..meisjes onder de 18 maken tussen 15 en 20 procent deel uitmaken van de vrouwen die in de bars werken. De verdenking bestaat dat ze binnengesmokkeld zijn voor gedwongen prostitutie. In plaats van deze meisjes, die geregistreerd zijn bij de UNMIK, weg te halen worden ze in de bars gelaten, onderworpen aan nog meer mensenrechtenschendingen, inclusief verkracht en in elkaar geslagen worden.” (11)

Ook claimde Amnesty dat 20% van de klanten die in de bordelen van Kosovo kwamen waar meisjes onderworpen werden aan gedwongen prostitutie leden waren van de UNMIK en de ‘vredessoldaten’ van de NAVO, KFOR. Maar UNMIK noemde Amnesty’s rapport “verouderd” en “bijzonder ongebalanceerd”, en er gebeurde vervolgens helemaal niets. Agence France Press: “Van januari 2002 tot juli 2003, werden tussen de 22 en 27 leden van KFO troepen verdacht van misdrijven gerelateerd aan mensensmokkel, zo citeerde Amnesty UNMIK’s gegevens. Maar er was geen bewijs dat enigen van hen vervolgd zijn.” [AFP] (12)

Amnesty: “Het is schandalig dat dezelfde mensen die daar zijn om deze vrouwen en meisjes te beschermen hun positie gebruiken om hen in plaats daarvan te exploiteren – en er nog mee wegkomen ook.” (11)

Terwijl de sexschandalen in Montenegro en Kosovo wegzakten in de aandacht, brak er aan het eind van 2004 nog een vers schandaal uit rond de VN vredessoldaten, die er dit maal van verdacht werden zich te hebben vergrepen aan vluchtelingen in het Afrikaanse landje Burundi, waar 5000 vredessoldaten waren gestationeerd. En wederom draaiden de beschuldigingen om verkrachting, het aanzetten tot prostitutie en pedofilie.
De onthullingen volgden op de hielen van een schandaal dat vlak ervoor in de Democratische Republiek Congo (ook wel Congo-Kinshasa) was uitgebroken nadat ook daar VN vredessoldaten op grote schaal vluchtelingen sexueel misbruikten en exploiteerden. Opmerkelijkerwijs was de VN er als de kippen bij om de misstanden in Congo-Kinshasa te erkennen, en bevestigde dat zij in totaal 150 aanklachten tegen VN personeel aldaar had ontvangen. De beschuldigingen centreerden rond verkrachting, prostitutie en kindermisbruik en in een aantal gevallen was er grafisch bewijs in de vorm van foto’s en video-opnamen.
Terwijl de VN toegejuicht werd vanwege haar opmerkelijke openheid betreffende het sexschandaal in Congo-Kinshasa, schreef de ‘Washington Post’ dat het VN onderzoeksteam regelmatig door VN vredessoldaten was gehinderd tijdens het lopende onderzoek in het vluchtelingenkamp, en dat de vredessoldaten hen zelfs herhaaldelijk gesaboteerd hadden. Direct na die aantijgingen brak het schandaal in Burundi door waarbij onthuld werd dat 2 vredessoldaten waren geschorst. En onmiddellijk nam de VN haar oude positie weer in en weigerde verder enig commentaar te geven. [BBC] (13)

2005

De sexschandalen die vrijwel tegelijkertijd waren bovengekomen in Congo-Kinshasa en Burundi toonden maar weer eens aan hoe kwetsbaar de vluchtelingen zijn, en hoe makkelijk het is voor degenen die hen behoren te helpen om hen te misbruiken. Gita Sahgal van Amnesty International zei daarover tegen de ‘Christian Science Monitor’: “De kwestie met de V.N. is dat vredesoperaties helaas hetzelfde schijnen te doen als andere militairen doen (…) Zelfs de bewakers moeten bewaakt worden.” [The Weekly Standard] (14)

Joseph Loconte schreef in ‘The Weekly Standard’ over het schandaal in Congo-Kinshasa: “Verschillende V.N. rapporten en interviews met humanitaire groepen suggereren dat internationale vredesmissies een roofdierachtige sexuele cultuur creëren temidden van kwetsbare vluchtelingen – van hulpverleners die sexuele gunsten eisen in ruil voor voedsel tot V.N. troepen die vrouwen onder schot verkrachten.” (14)

Een vluchtelingenkamp in Bunia beschrijvend waar 16.000 vluchtelingen leven, merkt Loconte op: “Onderzoekers beschrijven een ‘aanzienlijk, wijdverbreid en voortdurend’ patroon van misbruik in het kamp – een verbijsterende conclusie gezien dat veel vrouwen bang zijn om sexueel geweld tegen hen te melden. Tenminste een hogere functionaris met de leiding over de veiligheid in Bunia is geïmpliceerd in het schandaal, en V.N. vredessoldaten hebben naar verluidt onderzoekers met vergelding bedreigd. Volgens de Economist overweegt een V.N. onderzoekscommissie de mogelijkheid dat MONUC geïnfiltreerd is door ‘georganiseerde pedofielen die vrienden recruteren’.” [The Weekly Standard] (14)

In januari 2005 bevestigde de VN dat vredessoldaten in het VN vluchtelingenkamp van Bunia vrouwen en meisjes sexueel hadden uitgebuit. Terwijl de verwachting was dat het troepenaantal de volgende maand tot 16.000 verhoogd zou worden, zei de Speciale VN Representant naar de Congo, William Lacy Swing, in een persconferentie het volgende: “We hadden en hebben een serieus probleem met sexuele uitbuiting en misbruik (…) We zijn erdoor geschokt, we zijn woedend, we worden er ziek van. Vredessoldaten die ingezworen zijn om hen die in nood zijn te assisteren, in het bijzonder degenen die slachtoffer van sexueel geweld zijn geweest, hebben in plaats daarvan zware schade aangericht.” [AP] (15)

In alle gevallen tegen VN vredessoldaten die door het team in het vluchtelingenkamp van Bunia onderzocht werden en waarvoor bewijs werd aangetroffen was er sprake van sexueel misbruik van kinderen. [AP] (15)

In maart 2005 werden de resultaten van een intern VN onderzoek naar het misbruik van kinderen gepubliceerd door de VN Ambassadeur van Jordanië, Prins Zeid Ra’ad Zeid al-Hussein. Het rapport heette: “Een Begrijpelijke Strategie Om Toekomstige Sexuele Exploitatie en Misbruik in Verenigde Naties Vrede Operaties Te Elimineren,” en het was een bijtende aanval op de effecten van het sexuele misbruik en de uitbuiting door VN vredessoldaten rond de wereld. Op het moment dat het rapport verscheen waren er 17 vredesoperaties gaande waarbij zo’n 75.000 werknemers bij betrokken zijn, zowel burgers als militairen. Het rapport hamerde erop dat de gouden regel tijdens VN operaties altijd moest zijn dat ze “op geen enkele wijze het lijden van kwetsbare sectoren van (een) populatie zouden vergroten.” [The Guardian] (16)

Terwijl in “Een Begrijpelijke Strategie Om Toekomstige Sexuele Exploitatie en Misbruik in Verenigde Naties Vredes Operaties Te Elimineren” gedrukt stond: “De realiteit van prostitutie en andere sexuele exploitatie in een context van vredeshandhaving is diep verontrustend omdat de Verenigde Naties een mandaat heeft om een gebroken maatschappij in te gaan om te helpen, niet om het vertrouwen te beschamen dat de lokale bevolking in haar heeft geplaatst,” werd het schandaal in Congo-Kinshasa opnieuw hevig aangewakkerd door nieuwe onthullingen over VN vredessoldaten die door bleven gaan met het sexueel misbruiken van vluchtelingen waar zij de zorg over droegen. ‘The Guardian’ schrijft: “In de DRC wordt gezegd dat vredessoldaten verlaten wezen kleine cadeautjes hebben aangeboden – zo klein als twee eieren van hun rantsoenen, zegt het rapport – voor sexuele ontmoetingen. Gebruikte condooms, zo ontdekte een onderzoek door het VN Kantoor van Interne Overzicht Diensten, slingerden langs de omheining van militaire kampen en bewakersposten.” (16)

Het rapport meldt dat in Congo-Kinshasa: “…sexuele uitbuiting en misbruik draait voor het merendeel om de uitwisseling van sex voor geld (gemiddeld $1-$3 per ontmoeting), voor voedsel (voor onmiddellijk gebruik of voor ruilhandel later) of voor baantjes (…) Slachtoffers lijden herhaaldelijk aan psychologisch trauma ten gevolge van hun ervaringen. Slachtoffers en verlaten vredessoldaten babies kunnen stigmatisering tegemoet zien door hun families en gemeenschappen, die hen alle steun onthouden.” [The Guardian] (16)

2006

Tegen het eind van 2006 ging Secretaris Generaal van de VN, Kofi Anan, met pensioen. Voordat hij vertrok gaf Anan, die tijdens zijn regentuur bij de VN aan de lopende band ervan werd beschuldigd schandalen en misstanden van Rwanda tot Jenin te hebben gebagatelliseerd en verdoezeld, een toespraak en erkende daarin: “Er zijn misdaden geweest zoals verkrachting, pedofilie en mensensmokkel.” [BBC] (17)

En inderdaad, in de winter van 2006, nog voor Anan zijn hielen had gelicht, werd er weer een schandaal omtrent VN soldaten en kindermisbruik aan het licht gebracht, ditmaal in Haïti, waar slachtoffers en getuigen beweerden dat vredessoldaten minderjarigen hadden aangerand en verkracht, waaronder een jong meisje op een VN marinebasis. ‘The Washington Times’ sprak met een van de slachtoffers, een meisje dat tijdens haar verkrachting 15 was en tot een van de besten van haar school gerekend werd. Na haar verkrachting ging ze van school. “Ik dacht dat ze voor vrede kwamen, niet voor oorlog,” zei ze tegen de krant, “Ik dacht dat ze kwamen om ons te beschermen. Ik had nooit gedacht dat ze me zo zouden kunnen misbruiken.” (18)

In totaal waren er 35 aanklachten van sexueel misbruik en exploitatie door VN vredessoldaten ontvangen sinds de missie op Haïti van start was gegaan. Maar een onderzoeksteam van de VN vond niet genoeg bewijs om de aanklachten gegrond te verklaren. VN woordvoerder David Wimhurst beweerde dat drie afzonderlijke onderzoeken naar de 15-jarige topstudente geen enkel bewijs voor haar verkrachting had opgeleverd. Wimhurst: “We nemen het heel serieus (…) Het is duidelijk, de overgrote meerderheid van onze mensen gedraagt zich, en inderdaad, omdat sommige beschuldigingen niet hard gemaakt kunnen worden zou ik zeggen dat het geen groot probleem is.” [The Washington Times] (18)

Desondanks hielden humanitaire hulpverleners in Haïti vol dat er wel een groot probleem was en dat er veel meer slachtoffers en getuigen van sexueel misbruik door VN vredessoldaten waren, maar dat zij te bang waren van de VN om naar voren te treden. (18)

2007

Op 3 januari 2007 publiceerde ‘The Telegraph’ een exposé over de VN missie in Soedan, waar vredessoldaten vluchtelingenkinderen sexueel zouden misbruiken die aan hun zorg waren toevertrouwd. Het misbruik van kinderen was begonnen in Juba, zuid Soedan, zodra de VN missie in 2005 gearriveerd was. Unicef had al een intern rapport uitgegeven over de situatie in zuid Soedan, en de veronderstelling was dat honderden kinderen vervolgens sexueel misbruikt waren door de vredessoldaten.
De Soedanese vluchtelingenkinderen beschreven hoe vredessoldaten en de civiele staf hen oppikte in grote, witte auto’s met het VN logo op de zijkant en hoe ze tegen een kleine vergoeding sex met hen hadden. Dientengevolge creëerden VN medewerkers dus kinderprostituees in zuid Soedan.
Ze pikten de kinderen op straat of bij bepaalde nachtclubs op. The Telegraph: “Veel van de kinderen die beweren sex te hebben gehad met personeel van de VN in Juba behoren tot de ‘verloren generatie’ van zuidelijk Soedan, die gescheiden van hun families zijn door de recente burgeroorlog, en nu op straat slapen in Juba, de regionale hoofdstad.” (19)

Een van de jongens waar The Telegraph mee sprak zei: “Ik weet dat het iets verschrikkelijks is om te doen maar ik zie de VN wagens ‘s avonds laat bij de drinkgelegenheden en ik zit daar in de hoop dat ik opgepikt word. Als ik 1000 SD ($3) per dag krijg dan is dat een goede dag.” (19)

De rechter van het gerechtshof van Juba, Ali Said, bevestigde aan de Telegraph dat er een toename was geweest in kinderprostitutie sinds de VN naar het gebied kwam. [The Telegraph] (19) Overigens verklaarde de Britse krant dat de Soedanese regering zich zeer bewust was van de situatie, en dat ze zelf ook bewijs had verzameld van het kindermisbruik door VN werknemers.

En tijdens de zomer van 2007 werd het duidelijk dat er weer een VN missie betrokken was geraakt in “wijdverbreid sexueel misbruik en exploitatie,” waaronder aanklachten wegens kindermisbruik, nu in Ivoorkust.
Deze keer echter nam de VN de ongebruikelijke stap om het betrokken peleton vredessoldaten op hun basis in Bouake op te sluiten terwijl een team een onderzoek instelde naar de aantijgingen. Als gevolg hiervan is er niet veel bekend over wat de VN met de lokale bevolking in Bouake doet en is er sindsdien niet veel meer vernomen over het sexschandaal in Ivoorkust. [BBC] (17)





Bronnen:

(1) “Teenagers ‘used for sex by UN in Bosnia’”, Stewart Payne, The Telegraph, April 25, 2002, http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2002/04/25/wbos25.xml
http://www.prisonplanet.com/news_alert_042502_unsextrade.html

(2) “U.N. Finally Forced to Probe Its Pedophilia Scandal”, Newsmax, May 7, 2002, http://www.newsmax.com/archives/articles/2002/5/6/151901.shtml
http://www.prisonplanet.com/news_alert_050702_un.html


(3) “U.N. adds new cases of sex abuse”, John Zarocostas, The Washington Times, October 14, 2002, http://www.washtimes.com/world/20021014-85616521.htm
http://www.prisonplanet.com/news_alert_101402_un.html


(4) “Child sex book given out at U.N. summit”, George Archibald, The Washington Times, May 10, 2002, http://www.washtimes.com/national/20020510-25256488.htm
http://www.prisonplanet.com/news_alert_051002_un.html


(5) “UN ‘ignored’ abuse at Kosovo mental homes”, Oliver Burkeman, The Guardian, August 8, 2002, http://www.guardian.co.uk/Kosovo/Story/0,2763,770954,00.html
http://www.prisonplanet.com/news_alert_080802_un.html

(6) “Peacekeeper jailed for porn films”, Declan Walsh, The Scotsman, December 23, 2002, http://news.scotsman.com/international.cfm?id=1422722002
http://www.prisonplanet.com/news_alert_122302_un.html


(7) “UN troops accused of ‘systematic’ rape in Sierra Leone”, Tim Butcher, The Telegraph, January 17, 2003, http://www.news.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2003/01/17/wleon17.xml
http://www.prisonplanet.com/news_alert_011703_unsextrade.html

(8) “UN ship ‘carried child prostitutes’”, AP, August 21, 2003, http://www.propagandamatrix.com/un_ship_carried_child_prostitutes
http://www.news.com.au/common/story_page/0,4057,6682018%5E401,00.html
http://100777.com/node/435

(9) “Children Sold Into Slavery by UN Charity”, The Mirror, January 27, 2004, http://www.propagandamatrix.com/270104soldintoslavery.html

(10) “Amnesty Denounces Peacekeepers Over Kosovo Sex Slavery”, Vesna Peric Zimonjic, The Independent, May 7, 2004,
http://news.independent.co.uk/europe/story.jsp?story=518919
http://www.rense.com/general52/sexx.htm

(11) “Kosovo: Trafficked women & girls have human rights”, Amnesty International, May 7, 2004, http://www.scoop.co.nz/mason/stories/WO0405/S00059.htm
The Full Report at: http://amnesty-news.c.topica.com/maacdNkaa6Dccbb0hPub/

(12) “Amnesty damns UN, NATO over sexual slavery of women in Kosovo”, AFP, May 7, 2004, http://www.channelnewsasia.com/stories/afp_world/view/83599/1/.html

(13) “New sex misconduct claims hit UN”, Susannah Price, BBC News, December 17, 2004, http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/4106515.stm

(14) “The UN Sex Scandal”, Joseph Loconte, The Weekly Standard, January 1, 2005, http://www.weeklystandard.com/Content/Public/Articles/000/000/005/081zxelz.asp
http://www.rense.com/general61/SCANDAL.HTM

(15) “Report: U.N. exploited Congo girls”, AP, January 8, 2005, http://seattlepi.nwsource.com/national/apus_story.asp?category=1110&slug=Peacekeeper%20Sex%20Abuse
http://www.prisonplanet.com/Pages/Jan05/080105UNabuse.html

(16) “Report reveals shame of UN peacekeepers”, The Guardian, March 25, 2005, http://www.guardian.co.uk/international/story/0,3604,1445537,00.html
http://www.propagandamatrix.com/articles/march2005/250305revealsshame.htm

(17) “UN probes ‘abuse’ in Ivory Coast”, BBC, July 21, 2007,
http://news.bbc.co.uk/2/hi/africa/6909664.stm

(18) “U.N. peacekeepers accused of rape”, Reed Lindsay, The Washington Times, December 17, 2006, http://www.washingtontimes.com/world/20061217-122119-4767r.htm

(19) “UN staff accused of raping children in Sudan”, Kate Holt & Sarah Hughes, The Telegraph, January 3, 2007, http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2007/01/03/wsudan03.xml
http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml;jsessionid=5LHEVG0PIGU2NQFIQMFSFFOAVCBQ0IV0?xml=/news/2007/01/03/wsudan03.xml&page=2
http://www.telegraph.co.uk/news/main.jhtml?xml=/news/2007/01/03/wsudan03.xml&page=3
http://www.infowars.net/articles/january2007/030107UN.htm